روستای بوانلو
عکاس:مجید شفایی
روستای بوانلو BOWANLUE
این روستا در فاصله 41 کیلومتری شمال شرقی شیروان قرار دارد که از شمال به بیچرانلو و از جنوب به روستای الاشلو و از شرق به کوه بروژ و از غرب به روستای حمزه کانلو محدود می گردد . بوانلو دارای 203 خانوار و 938 نفر جمعیت است مه به زبان کردی کرمانجی صحبت می کنند و روستا جزء دهستان سیبکانلو می باشد .
در مورد وجه تسمیه آن مطلعین معتقدند چون این طایفه از مردان و زنان قوی‌هیکل و قد بلند و زورمند ایل سیفکانلو بودند به «بوت» شهرت داشتند که به مرور زمان به بوتانلو و سپس بوانلو تغییر یافته است و عده ای را عقیده بر این است که احتمالاً بوان تعریف شده باوان یکی از عشایر سلماس به این آذربایجان باشد که پسوند «لو» به آن اضافه شده است و به بوانلو تبدیل گردیده و در معنا بوانلو به چادرنشین نیز معنی شده است . بوانلویی ها در زمان صفویه از سلماس به این منطقه کوچانیده شده اند . این روستا از نظر طبیعی در موقعیت بسیار مناسبی قرار دارد و بسیار سرسبز و پردرخت است . مشاغل عمده مردم دامداری ، کشاورزی و باغداری می باشد . محصولات آن شامل : فرآورده های دامی ، سیب درختی و زمینی ، گردو و گندم و جو است . بوانلوها دارای 12 گله گوسفندند که ییلاقشان کوهها و مزرعه گلول و زکریا و دره بردر و اطراف بوانلوست و معمولاً در مراوه تپه ترکمن صحرا و در قره قواخ ، نارلی و ابوساری قشلاق می کنند .
بر بالای کوه بروژ مقبره معصوم زاده ای به نام زید الله قرار دارد که مورد احترام و اعتقاد مردم است . از کوههای سرسبز محلی علاوه بر «بروژ» کوه کولک و دره چاویه نیز درحوزه این روستا قرار دارد . یکی از سنتهای قدیمی در این روستا که هنوز هم گهگاه انجام می گیرد عبور دختران دم بخت و زنان نازا از محلی دالان مانند در کوه بروژ است که با خلوص نیت و سلام و صلوات و نذر و نیاز همراه است که عده ای معتقدند پس از برگزاری مراسم دختران بزودی به خانه بخت می روند و زنان متاهل نیز باردار خواهند شد . مردم بوانلو افرادی معاشرتی ، مهمان نواز و مطلع و درصد باسوادان اهالی به ویژه در سطح دانشگاه بالاست . حتی استاد دانشگاه نیز دارند . لباس کُردی زنان بوانلو که اصالت آن بخوبی حفظ شده است از پیراهنی بلند وحاشیه دار که قسمتی از شلیته را می پوشاند و شیلوار پر چین و تاب بلند و جلیقه ای که روی پیراهن می پوشند و شال(که وان) بزرگ سفید یا گلدار که به سر کرده و جلو دهان را می گیرند ، همراه با زیور آلات سنتی که برحاشیه لباسها و عرقچین به طرز بسیار زیبایی می آویزند تشکیل می شود . این روستای ییلاقی با مردان و زنان قد بلند و آگاه در حال حاضر دارای امکانات : راه شوسه ، سرویس ایاب و ذهاب ، دبستان ، لوله کشی آب ، مسجد ، آسیاب ، خانه بهداشت و شورای ده است .
