گِریوان، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان بجنورد در استان خراسان شمالی ایران. این روستادر شمال خراسان شمالی و در حدود ۱۸ کیلومتری شهر بجنورد می باشد. ریشه کلمه گریوان را "گئر" ترکی بمعنای واردشو و پسوند"وان" بمعنای فراوانی و از نظر زیبای شناسی در کلمه "کئرئو" به معنای "یار مشفق و مهربان" دانسته اند و در نتیجه گریوان به معنای "سرزمین مهربانان" خواهد بود.
گریوان روستای است دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است که رودخانه پر آبی زمین های زراعی محدود آن را آبیاری میکند.
در 2 کیلومتری موقعیت فعلی روستای گریوان، تپه ای باستانی بنام" امام قولاغی" وجود دارد که بقایای باقی‌مانده از گذشته، گویای وجودی شهر یا روستایی توسعه یافته و پررونق بوده است به گونه ای که از شبکه آبرسانی برخوردار بوده و آب مصرفی مردم از چشمه های واقع در بخش جنوبی آن به فاصله حدود 2 تا 3 کیلومتر بنام "بند جعفر" به وسیله لوله های سفالین تامین می شده است. ظاهراً در اثر یک رخداد ناگوار و احتمالاً زلزله ای مخرب این آبادی نابود شده و معدود باقی ماندگان آن به محل فعلی گریوان مهاجرت کرده و در بالای تپه سکنا گزیده اند. پس از آن دسته ای از ترکهای افشار به این محل مهاجرت کرده و در بخش شرقی تپه اسکان یافته اند. با مهاجرت دادن قبایل کرد به خراسان شمالی، دسته از کردهای ایل چمشگزک (یا همان کرمانج که خود از شاخه های کرد محسوب میشود) در بخش غربی تپه گریوان درمحل "کلاته برج "ساکن شدند. در حال حاضر مردم گریوان به زبان ترکی تکلم می کنند. بسیاری از گریوانی ها اکنون در شهر های مختلف ایران از قبیل بجنورد، قم، مشهد و تهران زندگی میکنند.
